Category Archives: Ιστορία της Λογοτεχνίας

Η περίπτωση Φραντς Κάφκα (3 Ιουλίου 1883- 3 Ιουνίου 1924) έμελλε να αποτελέσει ορόσημο για τη λογοτεχνία του εικοστού αιώνα, αφού η ιδιομορφία της υπήρξε -και εξακολουθεί να είναι- μοναδική και ανεπανάληπτη, εξερευνώντας τα μέχρι τότε ανεξακρίβωτα όρια του παραλόγου.

Η ερμηνεία είναι μια δραστηριότητα, η οποία ξεφεύγει από τα αυστηρά λογοτεχνικά όρια. Κάθε ανθρώπινη ενέργεια όπως οι πράξεις, ο λόγος, τα έθιμα, τα όνειρα, οι επιστημονικές θεωρίες, τα αρχαιολογικά ευρήματα μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενα ερμηνείας και ως εκ τούτου … Συνέχεια →

Σαν σήμερα, 24 Οκτωβρίου 1922, έφυγε από τη ζωή, ο μεγάλος λογοτέχνης Ανδρέας Καρκαβίτσας

Λυρική ποίηση Για να ορίσουμε το έπος χρησιμοποιήσαμε ευδιάκριτα μορφολογικά στοιχεία: τη μεγάλη έκταση, τη σύνθεση κατά στίχο και το δακτυλικό εξάμετρο. Στη λυρική όμως ποίηση ο ορισμός είναι δύσκολος, καθώς και η έκταση και ο τρόπος της σύνθεσης και τα μέτρα ποικίλλουν. Το … Συνέχεια →

              Για μια σύγχρονη ανάγνωση  του λογοτεχνικού κειμένου

Η Ηλέκτρα ήταν κόρη του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας. Μετά τη δολοφονία του πατέρα της από την Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της, Αίγισθο, η Ηλέκτρα βοήθησε τον αδελφό της, Ορέστη, να εκδικηθεί.

Η νουβέλα του Βιζυηνού «Ποιος ήτον ο φονεύς του αδερφού μου» είναι ίσως το πιο ιδιόμορφο αστυνομικό χρονικό της ελληνικής λογοτεχνίας.

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορες ήταν ο Αλέξιος Δ’ ο Αλέξιος Ε’ Μούρτζουφλος και ο Θεόδωρος Α’ από την Δ’ Σταυροφορία, με επικεφαλής τον Ερρίκο Δάνδολο, τον Βονιφάτιο τον Μομφερατικό … Συνέχεια →

Το λογοτεχνικό βεληνεκές της «μεταμόρφωσης» του Κάφκα κρίνεται δεδομένο. Ο Κάφκα κατατάσσεται στους κορυφαίους λογοτέχνες του 20ου αιώνα και η «Μεταμόρφωση», μαζί με τη «Δίκη» αποτελούν όχι μόνο τα πιο γνωστά, αλλά και τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της καφκικής σκέψης.

Όλοι έχουμε ξεσυνηθίσει σε τέτοιο βαθμό τη ζωή, που σε μερικές στιγμές αισθανόμαστε κάποια αηδία για την πραγματική ζωή και για τούτο την αποστρεφόμαστε όταν μας τη θυμίζουν. Καταντήσαμε να θεωρούμε την πραγματική ζωή σαν αγγαρεία, σχεδόν σαν ένα επάγγελμα, … Συνέχεια →

Ο ρωσικής καταγωγής, Φιόντορ Μιχάηλοβιτς Ντοστογιέφσκι (ρωσ. Фёдор Михайлович Достоевский) (1821-1881), υπήρξε κορυφαία μορφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Τα καλύτερά του έργα: Ο παίκτης, Οι αδερφοί Καραμαζώφ, Έγκλημα και Τιμωρία, Ο Ηλίθιος, Οι δαιμονισμένοι.

“Η ιστορία και η τέχνη του Καραγκιόζη όπως τα μαθε από τους Καραγκιοζοπαίχτες και πρώτα από τον Παντελή Μελίδη ο Τζούλιο Καίμης” είναι ο τίτλος ενός υπέροχου βιβλίου που εκδόθηκε  το 1937 (η ορθογραφία διατηρήθηκε αυτούσια)

Ο Στράτης Μυριβήλης, ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της γενιάς του ’30, αντιμιλιταριστής πατριώτης και λυρικός πεζογράφος του Αιγαίου, ένας «αδιάλλακτος της λογοτεχνίας» σε συνεχή αναζήτηση της ελληνικότητας, γεννήθηκε στην υπόδουλη ακόμη Συκαμιά της Λέσβου το 1890.

Υπερκαινοφανείς Αστέρες Στην ιστορία της Τέχνης και της λογοτεχνίας υπάρχουν πολλές περιπτώσεις δημιουργών που εντυπωσιάζουν με τις καινοτομίες τους. Υπάρχουν όμως και κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις όπου αυτό το νέο είναι τόσο διαφορετικό, τόσο μπροστά από την εποχή του, που οι … Συνέχεια →

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας άντρας και μία γυναίκα που ήθελαν πολύ να αποκτήσουν ένα παιδί. Επιτέλους μετά από πολύ καιρό η γυναίκα περίμενε να φέρει στον κόσμο ένα μωράκι. Στο πίσω μέρος του σπιτιού τους υπήρχε ένα … Συνέχεια →

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ο Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι (Fyodor Mikhailovich Dostoevsky, ρωσ. Фёдор Михайлович Достоевский), Ρώσος πεζογράφος και στοχαστής, υπήρξε κορυφαία μορφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Του Νίκου Τσούλια Γιορτάζονται φέτος στην πατρίδα του με τιμές και στη μεγάλη χώρα των αναγνωστών του σιωπηλά και με υπερηφάνεια τα διακόσια χρόνια από τη γέννησή του. Μάς συνοδεύει εδώ και δύο αιώνες στο κοινό πανανθρώπινο πνευματικό ταξίδι μας. … Συνέχεια →

Ο Γιούγκερμαν και τα στερνά του / Μ. Καραγάτσης. – 25η έκδ. – Αθήνα : Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2007. 2 τ.

Η μεγάλη Χίμαιρα / Μ. Καραγάτσης. Αθήνα: Εστία, 2002. Το βιβλίο αυτό θεωρείται από πολλούς (και όχι αδίκως) σαν το κορυφαίο του Μ. Καραγάτση (ψευδώνυμο του Δημήτριου Ροδόπουλου,1908-1960).

Η αποθέωση του Ομήρου. Στα πόδια του η Ιλιάδα και η Οδύσσεια

Η Κοκκινοσκουφίτσα μαγείρεψε και έφαγε τα στήθη της γιαγιάς της και η Χιονάτη έπεσε θύμα της ίδιας της μητέρας της και όχι της μητριάς της… Ανατριχιάσατε;

… Είτε συνέχιζε είτε σταματούσε να γράφει το ημερολόγιο δεν είχε σημασία. Η Αστυνομία Σκέψης θα τον έπιανε έτσι κι αλλιώς. Είχε διαπράξει – θα το είχε διαπράξει ακόμα κι αν δεν είχε πιάσει την πένα στα χέρια του – … Συνέχεια →

Η Φάρμα των Ζώων είναι αδυσώπητο βιβλίο. Δεν χαρίζεται σε κανέναν και δεν αναγνωρίζει δίκιο σε όψιμους επαναστάτες ή ευκαιριακούς ηγέτες. Δεν είναι τόσο θολό πολιτικά όσο το 1984 και γι’ αυτό, μεγάλη μερίδα του αριστερού κόσμου δυσκολεύεται να το … Συνέχεια →

  O Σαίξπηρ «δεν ήταν μιας εποχής, αλλά όλων των εποχών!» Ben Jonson

Δεν γίνεται να μιλήσεις για τον Μανόλη Αναγνωστάκη τον ποιητή χωρίς να μιλήσεις για τον Μανόλη Αναγνωστάκη τον αγωνιστή.