Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΔΙΝΗ – ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ (Β 35, 3-4)
Θεόφιλος Βέϊκος
Ἀυτάρ ἐγώ παλίνορσος ἐλεύσομαι ἐς πόρον ὕμνων,
τόν πρότερον κατέλεξα, λόγου λόγον ἐξοχετεύων,
κεῖνον· ἔπει Νεῖκος μέν ἐνέρτατον ἵκετο βένθος
δίνης, ἐν δέ μέσῃ Φιλότης στροφάλιγγι γένηται,
ἐν τῇ δή τάδε πάντα συνέρχεται ἕν μόνον εἶναι
οὐκ ἄφαρ, ἀλλά θελημά συνιστάμεν’ ἄλλοθεν ἄλλα.
(Β 35, 1)
Ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο παρουσιάζονται, γενικά συνδεδεμένες μέσα στό κείμενο τοῦ Ἐμπεδοκλή οἱ δυνάμεις Φιλότης καί Νεῖκος μοῦ φαινόταν τόσο τέλειος, ὥστε νά φαντάζωμαι ὅτι ὁ φιλόσοφος βρῆκε ἕνα θαυμάσιο ὑποκατάστατο τῆς κοσμικῆς δικαιοσύνης: ἕνα ἀκριβές καί ταιριαστό μέτρο ἰσορροπίας πάνω στό ὁποῖο σταθμίζεται τό κοσμικό γίγνεσθαι, ἀδιάφορο πρός ποιά κατεύθυνση τείνει κάθε φορά ἡ πορεία τοῦ κόσμου. Μέ βάση αὐτή τή γενική ἐντύπωση, ἦταν φυσικό νά βλέπω στό Β 35, 3-4, ὅπως ὅλοι γενικά οἱ μελετητές, τήν περιγραφή τῆς ἥττας τοῦ Νείκους κατά τή στιγμή πού ἡ δύναμη τῆς Φιλότητας…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 2.700 επιπλέον λέξεις